пічка
ПІЧКА, и, ж., розм. 1. Те саме, що грубка. В будці горіла невеличка чавунна пічка (Руд., Остання шабля, 1959, 236); Ніна розпалювала залізну пічку (Є. Кравч., Сердечна розмова, 1957, 60).
2. Те саме, що піч. Насупроти столу, між череватою пічкою й другою стіною, притулився піл (Мирний, IV, 1955, 287); «Пічка» - так кажуть металурги про свій велетенський сталеплавильний агрегат (Літ. Укр., 4. Х 1968, 1).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | пічка | пічки |
Родовий | пічки | пічок |
Давальний | пічці | пічкам |
Знахідний | пічку | пічки |
Орудний | пічкою | пічками |
Місцевий | на/у пічці | на/у пічках |
Кличний | пічко | пічки |