тумануватий
ТУМАНУВАТИЙ, а, е, розм. Дурнуватий, придуркуватий. Він.. штуркав підпасича, троха тумануватого хлопчика (Фр., VII, 1951, 75).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | тумануватий | туманувата | туманувате | тумануваті |
Родовий | тумануватого | тумануватої | тумануватого | тумануватих |
Давальний | тумануватому | тумануватій | тумануватому | тумануватим |
Знахідний | тумануватий, тумануватого | туманувату | туманувате | тумануваті, тумануватих |
Орудний | тумануватим | тумануватою | тумануватим | тумануватими |
Місцевий | на/у тумануватому, тумануватім | на/у тумануватій | на/у тумануватому, тумануватім | на/у тумануватих |