фанабер
ФАНАБЕР, а, ч., розм. Людина, що відзначається фанаберією; надто горда, пихата, чванлива особа.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | фанабер | фанабери |
Родовий | фанабера | фанаберів |
Давальний | фанаберові, фанаберу | фанаберам |
Знахідний | фанабера | фанаберів |
Орудний | фанабером | фанаберами |
Місцевий | на/у фанабері, фанаберові | на/у фанаберах |
Кличний | фанабере | фанабери |