бронетранспортер
БРОНЕТРАНСПОРТЕР, а, ч. Бойова броньована машина для перевезення піхоти на поле бою і для розвідки. З окопів по бронетранспортерах дружно захльостали станкові й ручні кулемети (Кучер, Чорноморці, 1956, 377).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | бронетранспортер | бронетранспортери |
Родовий | бронетранспортера | бронетранспортерів |
Давальний | бронетранспортерові, бронетранспортеру | бронетранспортерам |
Знахідний | бронетранспортер | бронетранспортери |
Орудний | бронетранспортером | бронетранспортерами |
Місцевий | на/у бронетранспортері | на/у бронетранспортерах |
Кличний | бронетранспортере | бронетранспортери |