вишаруваний
ВИШАРУВАНИЙ, а, е. Дієпр. пас. мин. ч. до вишарувати. Непомальований поміст був вишаруваний піском і чисто вимитий (Н.-Лев., III, 1956, 93); Лави кругом хати вистругані, вишарувані, наче з воску, жовтіють (Мирний, III, 1954, 323).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | вишаруваний | вишарувана | вишаруване | вишарувані |
Родовий | вишаруваного | вишаруваної | вишаруваного | вишаруваних |
Давальний | вишаруваному | вишаруваній | вишаруваному | вишаруваним |
Знахідний | вишаруваний, вишаруваного | вишарувану | вишаруване | вишарувані, вишаруваних |
Орудний | вишаруваним | вишаруваною | вишаруваним | вишаруваними |
Місцевий | на/у вишаруваному, вишаруванім | на/у вишаруваній | на/у вишаруваному, вишаруванім | на/у вишаруваних |