галасуватий
ГАЛАСУВАТИЙ, а, е, розм. Те саме, що галасливий 1. - Це вже батько розходився, - думав Йон про галасуватого та несердитого батька (Коцюб., І, 1955, 237).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | галасуватий | галасувата | галасувате | галасуваті |
Родовий | галасуватого | галасуватої | галасуватого | галасуватих |
Давальний | галасуватому | галасуватій | галасуватому | галасуватим |
Знахідний | галасуватий, галасуватого | галасувату | галасувате | галасуваті, галасуватих |
Орудний | галасуватим | галасуватою | галасуватим | галасуватими |
Місцевий | на/у галасуватому, галасуватім | на/у галасуватій | на/у галасуватому, галасуватім | на/у галасуватих |