детермінатор
ДЕТЕРМІНАТОР, -а, ч.. лінгв. Означальне слово.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | детермінатор | детермінатори |
Родовий | детермінатора | детермінаторів |
Давальний | детермінаторові, детермінатору | детермінаторам |
Знахідний | детермінатор | детермінатори |
Орудний | детермінатором | детермінаторами |
Місцевий | на/у детермінаторі | на/у детермінаторах |
Кличний | детермінаторе | детермінатори |