кагал
КАГАЛ, у, ч. 1. У Польщі в XVI-XIX ст.- єврейське громадське самоуправління й сама єврейська громада. - Є в нас свій магістрат, що зветься кагалом, свої тувими - лавники і свої радці - кагальники (Тулуб, Людолови, II, 1957, 90).
2. перен., розм. Галаслива юрба; зборище. Незабаром заробітчани усім кагалом подалися в село до корчми Лукаша Кондри (Стельмах, Хліб.., 1959, 202).
3. перен., розм. Гамір, безладдя, розгардіяш. Кагал, гармидер стояв у хаті (Мирний, І, 1949, 336).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | кагал | кагали |
Родовий | кагалу | кагалів |
Давальний | кагалові, кагалу | кагалам |
Знахідний | кагал | кагали |
Орудний | кагалом | кагалами |
Місцевий | на/у кагалі | на/у кагалах |
Кличний | кагале | кагали |
кагала
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | кагала | кагали |
Родовий | кагали | кагал |
Давальний | кагалі | кагалам |
Знахідний | кагалу | кагали |
Орудний | кагалою | кагалами |
Місцевий | на/у кагалі | на/у кагалах |
Кличний | кагало | кагали |