кріпачка
КРІПАЧКА, и, ж., іст. Жін. до кріпак1. - Ти, дякувати господові, не кріпачка: твоя праця не загине дурно (Вовчок, І, 1955, 22); Моя мати була кріпачка сорочинського дідича Черниша (Сам., II, 1958, 409); Дівчину, просту кріпачку, я візьму за руку. Відкупивши її в пана, віддам у науку (Тич., І, 1957, 213).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | кріпачка | кріпачки |
Родовий | кріпачки | кріпачок |
Давальний | кріпачці | кріпачкам |
Знахідний | кріпачку | кріпачок |
Орудний | кріпачкою | кріпачками |
Місцевий | на/у кріпачці | на/у кріпачках |
Кличний | кріпачко | кріпачки |