менестрель
МЕНЕСТРЕЛЬ, я, ч. У середньовічній Франції та Англії - мандрівний поет-музикант. Співають менестрелі балади сонцю (Забіла, Поезії, 1963, 85); * Образно. Знаю, прийдуть нові менестрелі, тисячі невідомих Сосюр (Сос., І, 1957, 212).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | менестрель | менестрелі |
Родовий | менестреля | менестрелів |
Давальний | менестрелеві, менестрелю | менестрелям |
Знахідний | менестреля | менестрелів |
Орудний | менестрелем | менестрелями |
Місцевий | на/у менестрелі | на/у менестрелях |
Кличний | менестрелю | менестрелі |