правнука
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | правнука | правнуки |
Родовий | правнуки | правнук |
Давальний | правнуці | правнукам |
Знахідний | правнуку | правнук |
Орудний | правнукою | правнуками |
Місцевий | на/у правнуці | на/у правнуках |
Кличний | правнуко | правнуки |
правнук
ПРАВНУК, а, ч. 1. Син внука або внучки. Вони йдуть удвох до хати і заходять у подвір'я, правнук Данилко і прадід Данило (Ю. Янов., II, 1958, 181).
2. тільки мн. Діти внука або внучки. - Було в мене сім синів і чотири дочки, деякі повмирали, а теперечки з онуками і правнуками - душ їх з двадцятеро буде (Стор., І, 1957, 227).
3. Далекий нащадок. [Неофіт-раб:] Хоч мій син, онук, найдальший правнук отого часу діжде, коли слово, ганебне слово «раб» із світа зникне (Л. Укр., II, 1951, 237); Мудрець, замріяний філософ До дальніх правнуків іде (Дор., Тобі, народе.., 1959, 43).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | правнук | правнуки |
Родовий | правнука | правнуків |
Давальний | правнукові, правнуку | правнукам |
Знахідний | правнука | правнуків |
Орудний | правнуком | правнуками |
Місцевий | на/у правнуку, правнукові | на/у правнуках |
Кличний | правнуче | правнуки |