усмішкуватий
УСМІШКУВАТИЙ, а, е, розм. З усмішкою; схильний усміхатися. У Кузьки були розумні, усмішкуваті очі і хоч суворе, але симпатичне обличчя (Багмут, Щасл. день.., 1959, 167).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | усмішкуватий | усмішкувата | усмішкувате | усмішкуваті |
Родовий | усмішкуватого | усмішкуватої | усмішкуватого | усмішкуватих |
Давальний | усмішкуватому | усмішкуватій | усмішкуватому | усмішкуватим |
Знахідний | усмішкуватий, усмішкуватого | усмішкувату | усмішкувате | усмішкуваті, усмішкуватих |
Орудний | усмішкуватим | усмішкуватою | усмішкуватим | усмішкуватими |
Місцевий | на/у усмішкуватому, усмішкуватім | на/у усмішкуватій | на/у усмішкуватому, усмішкуватім | на/у усмішкуватих |