хапаний
ХАПАНИЙ, а, е, розм. 1. Привласнений таємно; крадений. [Даша:] Перстень! Та який же хороший! Де ти дістав його? [Xома:] Е, довго розказувать! Носи та мене згадуй! [Даша:] Та ну його! Може, який хапаний... (Мам., Тв., 1962, 388); // у знач. ім. хапане, ного, с . Чужі речі, привласнені таємно. Лучче [краще] в латанім, ніж в хапанім (Укр.. присл.., 1955, 212).
2. Який робиться наспіх, швидко; поспішний. - Щось трохи швидко він оце сватається.. Трохи хапане його сватання (Н.-Лев., V, 1966, 299).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | хапаний | хапана | хапане | хапані |
Родовий | хапаного | хапаної | хапаного | хапаних |
Давальний | хапаному | хапаній | хапаному | хапаним |
Знахідний | хапаний, хапаного | хапану | хапане | хапані, хапаних |
Орудний | хапаним | хапаною | хапаним | хапаними |
Місцевий | на/у хапаному, хапанім | на/у хапаній | на/у хапаному, хапанім | на/у хапаних |