штурпак
ШТУРПАК, а, ч., діал. 1. Залишок зрубаної або зламаної рослини; шпичастий пеньок. Невже ці обламані штурпаки були колись садом і цвітом? (Стельмах, Правда.., 1961, 27); Боровий зашпортнувся за дріт загорожі і впав на кущ з гострими, як списи, гілочками. Впав обличчям. На колючі штурпаки правим оком (Грим., Незакінч. роман, 1962, 203).
2. перен. Дурень, бовдур. Нате вам п'ятака, прийміте мене, штурпака (Номис, 1864, № 6435).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | штурпак | штурпаки |
Родовий | штурпака | штурпаків |
Давальний | штурпакові, штурпаку | штурпакам |
Знахідний | штурпак, штурпака | штурпаки, штурпаків |
Орудний | штурпаком | штурпаками |
Місцевий | на/у штурпаку | на/у штурпаках |
Кличний | штурпаку | штурпаки |