алюр
АЛЮР, у, ч. Спосіб, характер ходи, бігу коня: крок, галоп, кар'єр та ін. Мов у манежі, ми обскакали дворище і тим же алюром понеслись назад (Панч. II, 1956, 64); - На такому конику швидким алюром не поскачеш (Логв., Літа.., 1960, 26); * Образно. І дядько Сашко тим же алюром зник (Ю. Янов., II, 1958, 401).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | алюр | алюри |
Родовий | алюру | алюрів |
Давальний | алюрові, алюру | алюрам |
Знахідний | алюр | алюри |
Орудний | алюром | алюрами |
Місцевий | на/у алюрі | на/у алюрах |
Кличний | алюре | алюри |