гайдуцький
ГАЙДУЦЬКИЙ, а, е, іст. Прикм. до гайдук 1-3. Його [князя Острозького] люди схопили нас зненацька. І коли б не воєвода, мабуть, учинили б над нами суд гайдуцький (Ле, Україна, 1940, 205); // Належний гайдукові, гайдукам. Над Балканам свищуть кулі Із гайдуцьких Із повстанських Самопалів (Воронько, Драгі.., 1959, 11).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | гайдуцький | гайдуцька | гайдуцьке | гайдуцькі |
Родовий | гайдуцького | гайдуцької | гайдуцького | гайдуцьких |
Давальний | гайдуцькому | гайдуцькій | гайдуцькому | гайдуцьким |
Знахідний | гайдуцький, гайдуцького | гайдуцьку | гайдуцьке | гайдуцькі, гайдуцьких |
Орудний | гайдуцьким | гайдуцькою | гайдуцьким | гайдуцькими |
Місцевий | на/у гайдуцькому, гайдуцькім | на/у гайдуцькій | на/у гайдуцькому, гайдуцькім | на/у гайдуцьких |