глевтякуватий
ГЛЕВТЯКУВАТИЙ, а, е, рідко. 1. Те саме, що глевкуватий. Глевтякуватий хліб.
2. перен. Повільний у рухах, неповороткий (про людину). Помітив [Юхим], що заворушився браунінг у руці дужого, хоч глевтякуватого чоловіка (Ле, Ю. Кудря, 1956, 341).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | глевтякуватий | глевтякувата | глевтякувате | глевтякуваті |
Родовий | глевтякуватого | глевтякуватої | глевтякуватого | глевтякуватих |
Давальний | глевтякуватому | глевтякуватій | глевтякуватому | глевтякуватим |
Знахідний | глевтякуватий, глевтякуватого | глевтякувату | глевтякувате | глевтякуваті, глевтякуватих |
Орудний | глевтякуватим | глевтякуватою | глевтякуватим | глевтякуватими |
Місцевий | на/у глевтякуватому, глевтякуватім | на/у глевтякуватій | на/у глевтякуватому, глевтякуватім | на/у глевтякуватих |