зачарування
ЗАЧАРУВАННЯ, я, с. Стан за знач. зачарувати і зачаруватися. Настя знала, чого домагалася червоної хустки. Така була вона в ній привабна, так та хустка була їй до лиця, що тільки вона з'явилась на сцені - так і вбрала в себе очі всієї аудиторії: захоплення, заздрощі, зачарування - все пішло шелестом (Вас., II, 1959, 193); Вранці полк вийшов на відкрите узлісся і, вражений, зупинився в німому зачаруванні (Гончар, Таврія.., 1957, 435).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | зачарування | зачарування |
Родовий | зачарування | зачарувань |
Давальний | зачаруванню | зачаруванням |
Знахідний | зачарування | зачарування |
Орудний | зачаруванням | зачаруваннями |
Місцевий | на/у зачаруванні | на/у зачаруваннях |
Кличний | зачарування | зачарування |