каркання
КАРКАННЯ, я, с., розм. Дія за знач. каркати. По стернях розгулювало гайвороння.. і з радісним карканням перелітало з місця на місце (Тют., Вир, 1964, 398); Під гнітючим враженням семінаристового каркання їм.. в цей час здавалося, що над їхнім Славутичем і справді нависає якась небезпека (Гончар, Таврія, 1952, 118).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | каркання | каркання |
Родовий | каркання | каркань |
Давальний | карканню | карканням |
Знахідний | каркання | каркання |
Орудний | карканням | карканнями |
Місцевий | на/у карканні | на/у карканнях |
Кличний | каркання | каркання |