кренделик
КРЕНДЕЛИК, а, ч. Зменш.-пестл. до крендель; // у знач. присл. кренделиком. У вигляді кренделя. - Кіснички вплету, кренделиком коси зложу..- наче намальоване буде! - утішається Марта своєю роботою (Мирний, IV, 1955, 337).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | кренделик | кренделики |
Родовий | кренделика | кренделиків |
Давальний | кренделикові, кренделику | кренделикам |
Знахідний | кренделик | кренделики |
Орудний | кренделиком | кренделиками |
Місцевий | на/у кренделику | на/у кренделиках |
Кличний | кренделику | кренделики |