ландстинг
ЛАНДСТИНГ, -у, ч. 1. До 1953 р. – верхня палата датського парламенту (ригсдагу). 2. Орган обласного самоуправління в деяких скандинавських державах. 3. Орган самоврядування на Аландських островах у Фінляндії.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | ландстинг | ландстинги |
Родовий | ландстингу | ландстингів |
Давальний | ландстингові, ландстингу | ландстингам |
Знахідний | ландстинг | ландстинги |
Орудний | ландстингом | ландстингами |
Місцевий | на/у ландстингзі, ландстингу | на/у ландстингах |
Кличний | ландстингу | ландстинги |