лемехуватий
ЛЕМЕХУВАТИЙ, а, е, розм. Неповороткий, млявий, флегматичний. Такий [Петро] палкий та опришкуватий, як той огонь, хоч на взір ніби й лемехуватий (Н.-Лев., III, 1956, 281); - Сторожа... наші дівчата... - зволікаючи, сказав лемехуватий монашок і підійшов на один крок ближче до печі (Ільч., Козацьк. роду.., 1958, 413).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | лемехуватий | лемехувата | лемехувате | лемехуваті |
Родовий | лемехуватого | лемехуватої | лемехуватого | лемехуватих |
Давальний | лемехуватому | лемехуватій | лемехуватому | лемехуватим |
Знахідний | лемехуватий, лемехуватого | лемехувату | лемехувате | лемехуваті, лемехуватих |
Орудний | лемехуватим | лемехуватою | лемехуватим | лемехуватими |
Місцевий | на/у лемехуватому, лемехуватім | на/у лемехуватій | на/у лемехуватому, лемехуватім | на/у лемехуватих |