паратаксис
ПАРАТАКСИС, у, ч., грам. Синтаксичний зв'язок самостійних речень, які йдуть безпосередньо одне за одним і не об'єднані сполучниками в складне підрядне речення.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | паратаксис | паратаксиси |
Родовий | паратаксису | паратаксисів |
Давальний | паратаксисові, паратаксису | паратаксисам |
Знахідний | паратаксис | паратаксиси |
Орудний | паратаксисом | паратаксисами |
Місцевий | на/у паратаксисі | на/у паратаксисах |
Кличний | паратаксисе | паратаксиси |