підметений
ПІДМЕТЕНИЙ, а, е. 1. Дієпр. пас. мин. ч. до підмести. В хаті було чисто й затишно... Глиняна долівка була ретельно підметена (Руд., Остання шабля, 1959, 185); // підметено, безос. присудк. сл. Між верстатами було вже підметено (Автом., Щастя.., 1959, 37).
2. у знач. прикм. Чистий, прибраний (мітлою). Обмоліт лежить в зерні, А на другому боці На підметеному тоці І полови добрий стіг... (Перв., Казка.., 1958, 49).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | підметений | підметена | підметене | підметені |
Родовий | підметеного | підметеної | підметеного | підметених |
Давальний | підметеному | підметеній | підметеному | підметеним |
Знахідний | підметений, підметеного | підметену | підметене | підметені, підметених |
Орудний | підметеним | підметеною | підметеним | підметеними |
Місцевий | на/у підметеному, підметенім | на/у підметеній | на/у підметеному, підметенім | на/у підметених |