рушничник
РУШНИЧНИК, а, ч., іст. Майстер, який виготовляв рушниці.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | рушничник | рушничники |
Родовий | рушничника | рушничників |
Давальний | рушничникові, рушничнику | рушничникам |
Знахідний | рушничника | рушничників |
Орудний | рушничником | рушничниками |
Місцевий | на/у рушничнику, рушничникові | на/у рушничниках |
Кличний | рушничнику | рушничники |