самовладник
САМОВЛАДНИК, а, ч., заст. Самодержець.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | самовладник | самовладники |
Родовий | самовладника | самовладників |
Давальний | самовладникові, самовладнику | самовладникам |
Знахідний | самовладника | самовладників |
Орудний | самовладником | самовладниками |
Місцевий | на/у самовладнику, самовладникові | на/у самовладниках |
Кличний | самовладнику | самовладники |