скупуватий
СКУПУВАТИЙ, а, е. Трохи скупий. - Баба скупувата, але ви попросіть її гарненько, може, вона почастує вас (Шиян, Партиз. край, 1946, 22); Четвертий день у нашім медсанбаті, Де ніч хова в тиші розмови скупуваті, ..Лежав мій друг-танкіст (Мал., Чотири літа, 1946, 6).
Скупуватий на слова (на слово, на мову, у мові) - який не любить багато говорити; небагатослівний, небалакучий. Обличчя в нього чорне від куряви, руки великі, міцні, тільки сам скупуватий на слова (Кучер, Дорога.., 1958, 215); От який у мене тато: Він на слово скупуватий, Та як скаже щось коли - Всі послухають в селі (Стельмах, Живі огні, 1954, 76).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | скупуватий | скупувата | скупувате | скупуваті |
Родовий | скупуватого | скупуватої | скупуватого | скупуватих |
Давальний | скупуватому | скупуватій | скупуватому | скупуватим |
Знахідний | скупуватий, скупуватого | скупувату | скупувате | скупуваті, скупуватих |
Орудний | скупуватим | скупуватою | скупуватим | скупуватими |
Місцевий | на/у скупуватому, скупуватім | на/у скупуватій | на/у скупуватому, скупуватім | на/у скупуватих |