фірман
ФІРМАН, а, ч., діал. Візник (у 1 знач.). Втім, зирк, аж возик заїжджає.. Край фірмана гайдук куняє, А фірман луска батогом (Фр., X, 1954, 336); Ще й за фірмана сказала, що воліла би, якби він їхав у звичайній народній одежі (Март., Тв., 1954, 256).
ФІРМАН, у, ч. У деяких мусульманських країнах - указ правителя, звернений до його підданих. Закінчивши читати султанський фірман, Осман-паша склепив повіки (Рибак, Переясл. Рада, 1953, 405); - Турецький султан видав фірман, щоб її [каву] пили всі правовірні, - поясняв Грохольський (Тулуб, Людолови, І, 1957, 9).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | фірман | фірмани |
Родовий | фірмана | фірманів |
Давальний | фірманові, фірману | фірманам |
Знахідний | фірман, фірмана | фірмани, фірманів |
Орудний | фірманом | фірманами |
Місцевий | на/у фірмані | на/у фірманах |
Кличний | фірмане | фірмани |
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | фірман | фірмани |
Родовий | фірману | фірманів |
Давальний | фірманові, фірману | фірманам |
Знахідний | фірман | фірмани |
Орудний | фірманом | фірманами |
Місцевий | на/у фірмані | на/у фірманах |
Кличний | фірмане | фірмани |