характерство
ХАРАКТЕРСТВО, а, с. , заст. Чаклунство. Зміркував характерник, що ні до чого.. не придалося його характерство (Крим., Вибр., 1965, 192); - Не дурно, мабуть, іде між людьми поголоска про їх [запорожців] характерство... Утікає од татар, розстеле на воді бурку да й попливе (П. Куліш, Вибр., 1969, 101).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | характерство | характерства |
Родовий | характерства | характерств |
Давальний | характерству | характерствам |
Знахідний | характерство | характерства |
Орудний | характерством | характерствами |
Місцевий | на/у характерстві | на/у характерствах |
Кличний | характерство | характерства |