цементуючий
ЦЕМЕНТУЮЧИЙ, а, е, спец. 1. рідко. Дієпр. акт. теп. до цементувати.
2. у знач. прикм. Признач. для цементування. Готові вироби для цементації завантажують у стальні або чавунні ящики, пересипають цементуючою речовиною (Практ. з машинозн., 1957, 115).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | цементуючий | цементуюча | цементуюче | цементуючі |
Родовий | цементуючого | цементуючої | цементуючого | цементуючих |
Давальний | цементуючому | цементуючій | цементуючому | цементуючим |
Знахідний | цементуючий, цементуючого | цементуючу | цементуюче | цементуючі, цементуючих |
Орудний | цементуючим | цементуючою | цементуючим | цементуючими |
Місцевий | на/у цементуючому, цементуючім | на/у цементуючій | на/у цементуючому, цементуючім | на/у цементуючих |