темнуватий
ТЕМНУВАТИЙ, а, е. Трохи темний (у 1, 2 знач.). Перед ним тільки вертілись німфи в якомусь дивному лісі в темнуватій печері, над тихою прозорою водою (Н.-Лев., III, 1956, 19); Щось темнувате і легке, як тінь, заходило по йому [віконечку], забігало (Мирний, І, 1954, 321); Темнуваті, аж чорні, кошлаті хмари запнули виднокруг суцільною завісою (Хижняк, Килимок, 1961, 3).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | темнуватий | темнувата | темнувате | темнуваті |
Родовий | темнуватого | темнуватої | темнуватого | темнуватих |
Давальний | темнуватому | темнуватій | темнуватому | темнуватим |
Знахідний | темнуватий, темнуватого | темнувату | темнувате | темнуваті, темнуватих |
Орудний | темнуватим | темнуватою | темнуватим | темнуватими |
Місцевий | на/у темнуватому, темнуватім | на/у темнуватій | на/у темнуватому, темнуватім | на/у темнуватих |