богохульний
БОГОХУЛЬНИЙ, а, е, заст. Який виявляє богохульство; пройнятий богохульством. Він намагавсь інколи молитись, але з уст його гордії богохульні речі лились (Фр., X, 1954, 376).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | богохульний | богохульна | богохульне | богохульні |
Родовий | богохульного | богохульної | богохульного | богохульних |
Давальний | богохульному | богохульній | богохульному | богохульним |
Знахідний | богохульний, богохульного | богохульну | богохульне | богохульні, богохульних |
Орудний | богохульним | богохульною | богохульним | богохульними |
Місцевий | на/у богохульному, богохульнім | на/у богохульній | на/у богохульному, богохульнім | на/у богохульних |