відшарований
ВІДШАРОВАНИЙ1, а, е. Дієпр. пас. мин. ч. до відшарувати 1.
ВІДШАРОВАНИЙ2, а, е. Дієпр. пас. мин. ч. до відшарувати2; // у знач. прикм. В кухні.. стояла новісінька балія і біля неї відшароване відро з літеплом (Сенч., Опов., 1959, 62).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | відшарований | відшарована | відшароване | відшаровані |
Родовий | відшарованого | відшарованої | відшарованого | відшарованих |
Давальний | відшарованому | відшарованій | відшарованому | відшарованим |
Знахідний | відшарований, відшарованого | відшаровану | відшароване | відшаровані, відшарованих |
Орудний | відшарованим | відшарованою | відшарованим | відшарованими |
Місцевий | на/у відшарованому, відшарованім | на/у відшарованій | на/у відшарованому, відшарованім | на/у відшарованих |