дисгармонійний
ДИСГАРМОНІЙНИЙ, а, е, книжн. Який є дисгармонією. Інколи можна почути нарікання на те, що схрещування рисистих і важковозних коней дає приплід дисгармонійної будови (Конярство, 1957, 93).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | дисгармонійний | дисгармонійна | дисгармонійне | дисгармонійні |
Родовий | дисгармонійного | дисгармонійної | дисгармонійного | дисгармонійних |
Давальний | дисгармонійному | дисгармонійній | дисгармонійному | дисгармонійним |
Знахідний | дисгармонійний, дисгармонійного | дисгармонійну | дисгармонійне | дисгармонійні, дисгармонійних |
Орудний | дисгармонійним | дисгармонійною | дисгармонійним | дисгармонійними |
Місцевий | на/у дисгармонійному, дисгармонійнім | на/у дисгармонійній | на/у дисгармонійному, дисгармонійнім | на/у дисгармонійних |