казкар
КАЗКАР, я, ч. Той, хто створює або розповідає казки (у 1 знач.). Звали того казкаря Ганс-Христіан Андерсен, і жив він у маленькій країні Данії (Ів., Таємниця, 1959, 204); Кожне село [на Закарпатті] має свого казкаря, нерідко свою велику казкову традицію, покоління казкарів - казка передається тут від діда до внуків (Нар. тв. та етн., 6, 1966, 61).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | казкар | казкарі |
Родовий | казкаря | казкарів |
Давальний | казкареві, казкарю | казкарям |
Знахідний | казкаря | казкарів |
Орудний | казкарем | казкарями |
Місцевий | на/у казкарі, казкареві | на/у казкарях |
Кличний | казкарю | казкарі |