конспіраторка
КОНСПІРАТОРКА, и, ж. Жін. до конспіратор. - Валентина - велика конспіраторка (Досв., Вибр., 1959, 56).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | конспіраторка | конспіраторки |
Родовий | конспіраторки | конспіраторок |
Давальний | конспіраторці | конспіраторкам |
Знахідний | конспіраторку | конспіраторок |
Орудний | конспіраторкою | конспіраторками |
Місцевий | на/у конспіраторці | на/у конспіраторках |
Кличний | конспіраторко | конспіраторки |