непрацездатний
НЕПРАЦЕЗДАТНИЙ, а, е. Який через старість, хворобу і т. ін. утратив здатність працювати або й не мав її від народження. Непрацездатні члени сім'ї, які були на утриманні колгоспника, що помер, одержують пенсію (Хлібороб Укр., 12, 1964, 34); // у знач. ім. непрацездатні, них, мн. Ті, хто втратив здатність працювати або й не мав її від народження. Спочатку вони [пани] грали на окремі двори. Згодом їм стало скучно і нецікаво гаяти час на старих і непрацездатних (Баш, На землі.., 1957, 9).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | непрацездатний | непрацездатна | непрацездатне | непрацездатні |
Родовий | непрацездатного | непрацездатної | непрацездатного | непрацездатних |
Давальний | непрацездатному | непрацездатній | непрацездатному | непрацездатним |
Знахідний | непрацездатний, непрацездатного | непрацездатну | непрацездатне | непрацездатні, непрацездатних |
Орудний | непрацездатним | непрацездатною | непрацездатним | непрацездатними |
Місцевий | на/у непрацездатному, непрацездатнім | на/у непрацездатній | на/у непрацездатному, непрацездатнім | на/у непрацездатних |