стріхатий
СТРІХАТИЙ, а, е. З великою, широкою стріхою (у 1 знач.). Приблудився під стріхату Хату. Там дівчину стрів я (Л. Укр., І, 1951, 4); Кажуть: якщо ота з калини вирізана дудочка та повисить на вітрі під стріхатою хатою - голос у неї дзвінкішим стає, мелодійнішим (М. Ол., Леся, 1960, 108); * Образно. Похмурим, гострим поглядом з-під стріхатих брів він усвердлився в обличчя юнака - його рідного і найстаршого сина (Смолич, Мир.., 1958, 6).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | стріхатий | стріхата | стріхате | стріхаті |
Родовий | стріхатого | стріхатої | стріхатого | стріхатих |
Давальний | стріхатому | стріхатій | стріхатому | стріхатим |
Знахідний | стріхатий, стріхатого | стріхату | стріхате | стріхаті, стріхатих |
Орудний | стріхатим | стріхатою | стріхатим | стріхатими |
Місцевий | на/у стріхатому, стріхатім | на/у стріхатій | на/у стріхатому, стріхатім | на/у стріхатих |