хараман
ХАРАМАН, а, ч., діал. 1. Обман; вигадка.
◇ Гнути (загнути) харамана кому - вигадувати що-небудь; дурити, обманювати когось. Аж ту [тут] пан...- Так і так, панове громада, важна справа.. я тепер такий самий хлоп, як і ви. Знаєте, цісар порівняв нас усіх, тепер нема вже панів...- Ну, просто сказавши, почав нам гнути харамана (Фр., II, 1950, 46); - Розуміється, ви не хочете виявити мені добровільно всю правду, хочете загнути мені харамана і в душі смієтеся з мене (Фр., III, 1950, 236); Крутити (закрутити) харамана кому - обманювати кого-небудь. [Петро:] Крутили вони людям націоналістичного харамана довгі роки, але тепер уже кінець їх пісеньці (Козл., Щури.., 1956, 281).
2. Обманщик.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | хараман | харамани |
Родовий | харамана | хараманів |
Давальний | хараманові, хараману | хараманам |
Знахідний | хараман, харамана | харамани, хараманів |
Орудний | хараманом | хараманами |
Місцевий | на/у харамані | на/у хараманах |
Кличний | харамане | харамани |