витавруваний
ВИТАВРУВАНИЙ, а, е. Дієпр. пас. мин. ч. до витаврувати. Тяжко їй запам'ятати оці страшні п'ять знаків, витавруваних на руці (Хижняк, Тамара, 1959, 184).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | витавруваний | витаврувана | витавруване | витаврувані |
Родовий | витавруваного | витавруваної | витавруваного | витавруваних |
Давальний | витавруваному | витавруваній | витавруваному | витавруваним |
Знахідний | витавруваний, витавруваного | витаврувану | витавруване | витаврувані, витавруваних |
Орудний | витавруваним | витавруваною | витавруваним | витавруваними |
Місцевий | на/у витавруваному, витавруванім | на/у витавруваній | на/у витавруваному, витавруванім | на/у витавруваних |