гранчастий
ГРАНЧАСТИЙ, а, е. Який має грані, з гранями (див. грань1 2). Проміння од свічок.. блищало веселими іскрами на гранчастій різаній затичці, на чистих, прозорих боках графина (Н.-Лев., І, 1956, 118); Жінки та дівчата нарізають гранчасті корпуси гранат-«лимонок» (Кучер, Чорноморці, 1956, 471); * Образно. Гойдаються під скелею гранчасті хвилі, рокочуть, дихають важко й ритмічно (Тулуб, Людолови, II, 1957, 151).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | гранчастий | гранчаста | гранчасте | гранчасті |
Родовий | гранчастого | гранчастої | гранчастого | гранчастих |
Давальний | гранчастому | гранчастій | гранчастому | гранчастим |
Знахідний | гранчастий, гранчастого | гранчасту | гранчасте | гранчасті, гранчастих |
Орудний | гранчастим | гранчастою | гранчастим | гранчастими |
Місцевий | на/у гранчастому, гранчастім | на/у гранчастій | на/у гранчастому, гранчастім | на/у гранчастих |