розкудкудакатися
РОЗКУДКУДАКАТИСЯ, розкудкудачуся, розкудкудачешся і розкудкудакаюся, розкудкудакаєшся, док. 1. Почати дуже й довго кудкудакати. Курка розкудкудакалася.
2. перен., розм. Розкричатися, розбурчатися. [Жан:] От мужчина, а розкудкудакався, мов стара баба (Фр., IX, 1952, 13); - Та не гарячись! Розкудкудакалась! Сказав, значить, зроблю (Цюпа, Назустріч., 1958, 343).
МАЙБУТНІЙ ЧАС | ||
---|---|---|
ОДНИНА | МНОЖИНА | |
1 особа | розкудкудакачуся | розкудкудакачемося |
2 особа | розкудкудакачешся | розкудкудакачетеся |
3 особа | розкудкудакачеться | розкудкудакачуться |
МИНУЛИЙ ЧАС | ||
ОДНИНА | МНОЖИНА | |
Чоловічий рід | розкудкудакався | розкудкудакалися |
Жіночий рід | розкудкудакалася | |
Середній рід | розкудкудакалося | |
НАКАЗОВИЙ СПОСІБ | ||
ОДНИНА | МНОЖИНА | |
1 особа | розкудкудакачмося | |
2 особа | розкудкудакачся | розкудкудакачтеся |
ДІЄПРИСЛІВНИК | ||
Минулий час | розкудкудакавшись |