кулеметний
КУЛЕМЕТНИЙ, а, е. Прикм. до кулемет. По найвидніших гребенях ворог виставив поодинокі кулеметні гнізда (Гончар, III, 1959, 95); Кулеметні черги краяли степове безгоміння (Ю. Бедзик, Полки.., 1959, 5); // Озброєний кулеметом (кулеметами), її прозивали Жабі. Вона пішла в кулеметний загін (Досв., Вибр., 1959, 20).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | кулеметний | кулеметна | кулеметне | кулеметні |
Родовий | кулеметного | кулеметної | кулеметного | кулеметних |
Давальний | кулеметному | кулеметній | кулеметному | кулеметним |
Знахідний | кулеметний, кулеметного | кулеметну | кулеметне | кулеметні, кулеметних |
Орудний | кулеметним | кулеметною | кулеметним | кулеметними |
Місцевий | на/у кулеметному, кулеметнім | на/у кулеметній | на/у кулеметному, кулеметнім | на/у кулеметних |