ленінградці
ЛЕНІНГРАДЦІ, ів, мн. (одн. ленінградець, дця, ч.; ленінградка, и, ж.). Жителі, уродженці Ленінграда. Час блокади Аліна прожила в місті Леніна.. Змагалася за перемогу, скільки могла, і з гордістю почувала себе ленінградкою (Ю. Янов., II, 1954, 88); Ленінградець, син потомственого путіловця, він мужньо воював проти усяких волохатих, патлатих... Голубих, сизих, жовтих (Ковінька, Чому я не сокіл.., 1961, 112).
ленінградець
ЛЕНІНГРАДЕЦЬ див. ленінградці.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | ленінградець | ленінградці |
Родовий | ленінградця | ленінградців |
Давальний | ленінградцеві, ленінградцю | ленінградцям |
Знахідний | ленінградця | ленінградців |
Орудний | ленінградцем | ленінградцями |
Місцевий | на/у ленінградці, ленінградцеві | на/у ленінградцях |
Кличний | ленінградцю | ленінградці |
ленінградка
ЛЕНІНГРАДКА див. ленінградці.
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | ленінградка | ленінградки |
Родовий | ленінградки | ленінградок |
Давальний | ленінградці | ленінградкам |
Знахідний | ленінградку | ленінградок |
Орудний | ленінградкою | ленінградками |
Місцевий | на/у ленінградці | на/у ленінградках |
Кличний | ленінградко | ленінградки |