благодушний
БЛАГОДУШНИЙ, а, е. Лагідний, ласкавий, прихильний до людей; добродушний. Велика й благодушна фігура о. Василя, безперестанне бурчання старої матушки.. навівали на душу спокій (Коцюб., І, 1955, 320); // Який виражає лагідність, ласкавість. Сагайдачний рвучко обертається, зусиллям волі зганяє з обличчя турботу і рушає назустріч Замойському з привітною і благодушною всмішкою (Тулуб, Людолови, II, 1957, 418).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | благодушний | благодушна | благодушне | благодушні |
Родовий | благодушного | благодушної | благодушного | благодушних |
Давальний | благодушному | благодушній | благодушному | благодушним |
Знахідний | благодушний, благодушного | благодушну | благодушне | благодушні, благодушних |
Орудний | благодушним | благодушною | благодушним | благодушними |
Місцевий | на/у благодушному, благодушнім | на/у благодушній | на/у благодушному, благодушнім | на/у благодушних |