дженджуристий
ДЖЕНДЖУРИСТИЙ, а, е, розм. Який кокетує своєю зовнішністю і одягом; пустий, легковажний. Цур тобі, пек тобі, яка дженджуриста: Я купив їй личман, ще хоче й намиста! (Чуб., V, 1874, 105); - Бачив я серед теперішніх молодих таких свистунів, аж плювати хочеться. Такі кручені, такі дженджуристі, що й не підійди до них (Хижняк, Невгамовна, 1961, 275).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | дженджуристий | дженджуриста | дженджуристе | дженджуристі |
Родовий | дженджуристого | дженджуристої | дженджуристого | дженджуристих |
Давальний | дженджуристому | дженджуристій | дженджуристому | дженджуристим |
Знахідний | дженджуристий, дженджуристого | дженджуристу | дженджуристе | дженджуристі, дженджуристих |
Орудний | дженджуристим | дженджуристою | дженджуристим | дженджуристими |
Місцевий | на/у дженджуристому, дженджуристім | на/у дженджуристій | на/у дженджуристому, дженджуристім | на/у дженджуристих |