каракулевий
КАРАКУЛЕВИЙ, а, е. Прикм. до каракуль; дрібно-смушевий. Каракулеве вівчарство; // Зробл. з каракуля (у 1 знач.). В брамі кам'яниці показалась її постать, у чорнім зимовім пальті.. і з чорною каракулевою муфтою на правій руці (Фр., VI, 1951, 264); Вона стояла - висока, струнка, в чорному пальті з маленьким каракулевим комірцем (Смолич, Світанок.., 1953, 329); Каракулева шуба.
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | каракулевий | каракулева | каракулеве | каракулеві |
Родовий | каракулевого | каракулевої | каракулевого | каракулевих |
Давальний | каракулевому | каракулевій | каракулевому | каракулевим |
Знахідний | каракулевий, каракулевого | каракулеву | каракулеве | каракулеві, каракулевих |
Орудний | каракулевим | каракулевою | каракулевим | каракулевими |
Місцевий | на/у каракулевому, каракулевім | на/у каракулевій | на/у каракулевому, каракулевім | на/у каракулевих |