незатьмарений
НЕЗАТЬМАРЕНИЙ, а, е. 1. Який не затьмарився, не став темним; ясний, чистий. Ось вона [війна] летить на нього з чистого, незатьмареного неба, і він навіть не знатиме, звідки взялася його смерть (Загреб.. Європа 45, 1959, 62).
2. перен. Нічим не засмучений; безтурботний. Куточки вуст [у Гриця] закінчуються.. двома усміхненими ямками. Поглянеш на таку юність незатьмарену - і сам в душі усміхнешся (Стельмах, II, 1962, 388).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | незатьмарений | незатьмарена | незатьмарене | незатьмарені |
Родовий | незатьмареного | незатьмареної | незатьмареного | незатьмарених |
Давальний | незатьмареному | незатьмареній | незатьмареному | незатьмареним |
Знахідний | незатьмарений, незатьмареного | незатьмарену | незатьмарене | незатьмарені, незатьмарених |
Орудний | незатьмареним | незатьмареною | незатьмареним | незатьмареними |
Місцевий | на/у незатьмареному, незатьмаренім | на/у незатьмареній | на/у незатьмареному, незатьмаренім | на/у незатьмарених |