неусталений
НЕУСТАЛЕНИЙ, а, е. Який ще не сформувався, не виробився остаточно. Лист був написаний неначе школярським, нерівним, неусталеним почерком (Коп., Земля.., 1957, 51); І мова, і орфографія грамот [до 1450 р.] ще досить строкаті, неусталені (Пит. походж. укр. мови, 1956, 38).
ВІДМІНОК | ЧОЛ. РІД | ЖІН. РІД | СЕР. РІД | МНОЖИНА |
---|---|---|---|---|
Називний | неусталений | неусталена | неусталене | неусталені |
Родовий | неусталеного | неусталеної | неусталеного | неусталених |
Давальний | неусталеному | неусталеній | неусталеному | неусталеним |
Знахідний | неусталений, неусталеного | неусталену | неусталене | неусталені, неусталених |
Орудний | неусталеним | неусталеною | неусталеним | неусталеними |
Місцевий | на/у неусталеному, неусталенім | на/у неусталеній | на/у неусталеному, неусталенім | на/у неусталених |