прасунок
ПРАСУНОК, нку, ч., розм., заст. Біда, лихо, неприємність; нещасливий випадок. Для бою їх спіткав прасунок, Пішли к Енею на вербунок (Котл., І, 1952, 221).
@ Нехай (хай) йому [лихий] прасунок!, лайл. - бодай минуло, згинуло що-небудь!; хай пропаде, згине хтось, щось! Хай йому прасунок! (Номис, 1864, № 5123).
ВІДМІНОК | ОДНИНА | МНОЖИНА |
---|---|---|
Називний | прасунок | прасунки |
Родовий | прасунку | прасунків |
Давальний | прасункові, прасунку | прасункам |
Знахідний | прасунок | прасунки |
Орудний | прасунком | прасунками |
Місцевий | на/у прасунку | на/у прасунках |
Кличний | прасунку | прасунки |